ครู คือ ผู้ที่จุดดวงประทีปทางปัญญาให้แก่ศิษย์ เพื่อให้ศิษย์พ้นจากความมืด คือ ความไม่รู้ โดยพยายามประคับประคอง ส่งเสริมให้ศิษย์เจริญก้าวหน้าในทุกวิถีทาง ฉะนั้น ครูที่แท้จริงคือ ผู้ให้สำหรับศิษย์โดยไม่มีขอบเขตจำกัด ทั้งนี้เพราะหัวใจและวิญญาณของครูบรรลุสิ่ง 3 ประการ คือ ปัญญา กรุณา และบริสุทธิ์
ดังนั้นการพัฒนาการศึกษา จะมุ่งพัฒนาเศรษฐกิจอย่างเดียวคงมิได้ ต้องพัฒนาการศึกษา เพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ และพัฒนาประเทศ ฉะนั้น ครูต้องมีบทบาททางการศึกษา ในการสร้างและพัฒนา ความรู้ ความคิด ความประพฤติ และคุณธรรมของบุคคลในสังคมที่ดีแก่เยาวชน เพื่อที่จะนำความรู้ ความคิด ไปใช้ปฏิบัติงานในการดำรงชีวิต ด้วยความเจริญ สร้างสรรค์ประโยชน์ให้แก่สังคมและบ้านเมือง ครูต้องเสียสละ อดทน ต่ออุปสรรค ให้การศึกษา ให้คำแนะนำ และส่งเสริมบุคคลให้มีความเจริญงอกงามในการเรียนรู้ต่อเยาวชน ด้วยความจริงใจและบริสุทธิ์ใจ ครูทุกคนต้องนึกว่าตนเป็นครู ต้องไม่หยุดเรียนรู้ หาก“ หยุด ” เรียนรู้ ก็คงไม่ต่างจากการหมดคุณค่าของความเป็นครู
ครูทุกท่านควรน้อมนำพระราชดำรัสเกี่ยวกับบทบาทของครู ความว่า " ครูทุกคนต้องนึกว่าตนเป็นครู ต้องมีความยุติธรรม ต้องหนักแน่นครูฝึกฝนอบรมให้เป็นนักเรียนที่ดี มีระเบียบ มีความรับผิดชอบในหน้าที่ รู้จักทำตนให้ตรงต่อเวลา รู้จักรักษาทรัพย์สมบัติส่วนตัวและส่วนรวม ครูต่างทำตัวให้เป็นครูที่น่าเคารพแม้จะฝืดเคืองก็กัดฟัดสอนและแจกจ่ายความรู้ออกไป ครูในฐานะที่เป็นผู้เสียสละประกอบคุณงามความดีเพื่อ ประโยชน์ของชาติ "มาใส่หัวใส่เกล้า
ดังนั้นครูคือผู้พัฒนาทรัพยากรมนุษย์ให้มีคุณค่าต่อการพัฒนาชาติให้ก้าวหน้าและอยู่รอดปลอดภัย
ครูเป็นผู้ให้ความหวัง ครูเป็นพลังให้แก่ศิษย์เป็นคนดี
“ ครูคือผู้ให้ ผู้สร้าง ผู้พัฒนา ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น